Według Ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Art. 128.
Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.
Art. 129.
§ 1. Obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych – obciąża bliższych stopniem przed dalszymi.
§ 2. Krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym.
Art. 130.
Obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu lub unieważnieniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka.
Art. 132
Obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.
Art. 133
§ 1. Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
§ 2. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.
§ 3. Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
Zgodnie z Ustawą z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego głównymi stronami, na które może zostać nałożony obowiązek alimentacyjny, są rodzice, małżonkowie, byli małżonkowie, krewni lub rodzeństwo. Sąd rozpatruje również przypadki dotyczące pasierbów lub wszelkich innych osób, które są finansowo zależne od drugiej strony. Jeżeli sąd uzna, że jest to właściwe w danych okolicznościach, można wydać nakaz, aby jedna strona dokonywała płatności na rzecz drugiej na poczet jej utrzymania i/lub kosztów edukacji. Kwota płatności zależy od wielu czynników, w tym zasobów finansowych każdej ze stron, ich potrzeb i obowiązków, a także wszelkich specjalnych potrzeb, jakie mogą mieć. W niektórych przypadkach możliwe jest nawet kontynuowanie płatności po zakończeniu związku, jeśli w grę wchodzą jeszcze dzieci lub jeśli jedna ze stron jest szczególnie wrażliwa ze względu na wiek lub zły stan zdrowia. Ponadto, jeśli sąd uzna to za konieczne, może zostać wydany nakaz zobowiązujący jedną stronę do pokrycia kosztów leczenia drugiej strony. Należy zauważyć, że w tych przypadkach kwoty te nie są koniecznie oczekiwane od obu stron, lecz raczej nakładane na jedną z nich w zależności od okoliczności. W każdym przypadku to sąd decyduje, która strona powinna ponosić ciężar utrzymania drugiej i ile alimentów powinna płacić lub otrzymywać. Prawne aspekty alimentów mogą się znacznie różnić w zależności od kraju, dlatego ważne jest, aby skonsultować się z lokalnym prawnikiem doświadczony w prawie rodzinnym, jeśli masz jakiekolwiek pytania na temat swojej konkretnej sytuacji. Alimenty mogą być skomplikowaną kwestią prawną, ale zrozumienie podstaw jest niezbędne do zapewnienia, że obie strony otrzymują sprawiedliwe i uczciwe traktowanie.
